სენტიმენტებით გაჯერებულ ოთახში ვსხედვართ...
უაზრობაა ახლა ჩემი მხრიდან ხმის ამოღება.
რაც ლენი სხვებივით წავიდა სულ ბაყაყისფერ სამოსელს ვიცვამ...
სენტიმენტები სარკაზმია ახლა,მე ამ სარკაზმს შორიდან ვუყურებ და ნერწყვად მომდგარ ცხოვრებას ვყლაპავ,ვიწამლები კიდეც... გავარვარებულ შუბლზე ალბათ მიწა დამადებს ხელს,მზიანი მიწა და მეტყვის არ გაქვსო სიცხე.
No comments:
Post a Comment