მისი
სახეც ლპობაშეპარული კანით და შეშლილი თვალებით დავგრაგნე თეთრი ძაფით
მოვგუდე და ისიც ყუთში,თავის სუნთქვას იბრუნებს და თანდათან მოკვდება
ალბათ,
მირკანის ნახატები უფრო მორჩილად უპასუხოდ,ხელაწვდენილები მომყვებიან ისიც მათთან ერთად ყუთში,
სოფომ
დაიძინოს მისთვის ამის ყურება არ შეიძლება,ხვალ ფარდასაც ჩამოვხსნი და
რამე ახლით ჩავანაცვლებ,ხვალიდან აღარ იქნება ის ხალხმრავლობა რომელიც ასე
გეჯავრებოდა...
ხვალიდან აღარც მე ვიქნები მე
ძილინებისა
No comments:
Post a Comment